Από μικροί έχουμε μάθει ότι ο θυμός είναι κάτι το οποίο είναι «αρνητικό», δεν είναι αποδεκτό στο σχολείο, στους φίλους μας ή στο σπίτι, διότι δεν επιτρέπεται κάποιος να φωνάζει, να επιτίθεται ή να μιλά άσχημα, και απευθείας αυτό οδηγεί σε κυρώσεις. Πόσες φορές ακόμα και στην σύγχρονη κοινωνία που ζούμε οι εκρήξεις θυμού των παιδιών αντιμετωπίζονται κατά κύριο λόγο με τιμωρίες τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο;

Ο θυμός μπορεί να έχει την μορφή ενόχλησης, εκνευρισμού, απογοήτευσης ή και πόνου. Είναι ένα φυσιολογικό και βασικό συναίσθημα που μπορεί όμως να έχει μεγάλο εύρος στην ένταση του. Ο θυμός μπορεί να είναι επιβλαβής ή βοηθητικός ανάλογα με τον τρόπο που εκφράζεται. 
Η γνώση και διαχείριση του δικού μας θυμού μπορεί να μας βοηθήσει να τοποθετήσουμε στόχους και όρια, ή ακόμα και να μας βοηθήσει να λύσουμε προβλήματα, αλλά όταν ένας άνθρωπος δεν έχει επίγνωση του θυμού του και του τρόπου που τον εκφράζει αυτό μπορεί να τον οδηγήσει σε προβλήματα τόσο με τον εαυτό του όσο και σε σχέση με τους αγαπημένους και κοντινούς του ανθρώπους. 

Από την άλλη πλευρά όταν ο θυμός υπάρχει αλλά δεν εκφράζεται με αποτέλεσμα να απωθείται είναι πολύ πιθανό να εμφανιστούν συμπτώματα άγχους αλλά ακόμα και κατάθλιψης.
Ο χρόνιος θυμός επίσης σχετίζεται με προβλήματα στην αρτηριακή πίεση, παθήσεις στην καρδιά, πονοκεφάλους και στομαχικά θέματα.
Πολλοί άνθρωποι επίσης τείνουν να χρησιμοποιούν το αλκοόλ και την λεκτική ή σωματική βία όταν δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν τον θυμό τους.